Kryzys środowiskowy jest spowodowany duchową degeneracją Homo sapiens (HS), a wrażliwość moralna pozostaje najbardziej zaniedbanym przez HS instrumentem walki o byt. Stąd aksjologicznym wyróżnikiem neonaturalistycznej etyki ekorozwoju kultury jest rewaloryzacja teleonomicznej zwierzęcości gatunku ludzkiego w tym sprawności moralnej jako adaptacyjnie kluczowej - w kontekście specyfiki HS - w procesie uczestnictwa (intergatunkowej koegzystencji) w biosferze. Podjęta obrona nieludzkich form organizacji życia stanowi tym samym obronę gatunkowego honoru człowieka. Legislacyjne próby obrony nonhuman animals przed okrucieństwem człowieka, wychodzą z reguły od stwierdzenia, iż "zwierzę nie jest rzeczą", lecz istota wrażliwą. Z oczywistego faktu, iż nieludzkie zwierzęta doświadczają dobra i zła, ich obrońcy wyciągają wnioski odwrotne inż przeciwnicy. Bo czyż można poddać intensywnemu tuczowi kamienie? A czy zoosadysta wyżywałby się na pluszowym misiu?Nieludzie nie są w praktyce uznawani za rzeczy, lecz niestety za gorsze formy życia. Ponieważ status "bycia pacjentem" jest rodzajem społecznego upośledzenia, zaangażowane są weń kwestie godności, woli i praw osób podległych procedurom medycznym. Sama wiedza biologiczna, sprawności operacyjne i tytulatura nie czynią nikogo lekarzem czy pielęgniarką. W zawodach medycznych, to kwalifikacja moralna jest fundamentem bycia profesjonalistą. to nie niedofinansowanie jest głównym problememobecnego modelu opieki zdrowotnej, lecz natężenie nieumiejętności, chamstwa i hiperkorupcji, a nade wszystko socjopatologiatzw. "sowlidarności zawodowej w ukrywaniu błędów", zwrotnie zagrażająca życiu pacjentów i konfirmująca krzywdząca wielu pracowników służby zdrowia negatywną ocenę społeczną całego sektora usług medycznych.